نسبتهای مالی برای درک وضعیت مالی کسب و کار بسیار مهم است و دید خوبی از شرکت را نشان میدهد
نسبت جاری
نسبت جاری از تقسیم داراییهای جاری بر بدهیهای جاری حاصل میشود دارایی جاری به داراییهای گفته میشود که به سرعت و به سهولت به وجه نقد تبدیل میشود و بدهی جاری به بدهیهایی گفته میشود که با سررسید کمتر از یک سال است نسبت جاری بیشتر میتواند بیانگر وضعیت مطلوب نقدینگی باشد. اگر این عدد بزرگتر از 2 باشد مطلوب است و وام دهندگان بزرگ مانند بانکها به این کسب و کار نظر مساعدی خواهند داشت.
نسبت بدهی
نسبت بدهی نشان میدهد چند درصد از داراییها از محل بدهیها تامین شده است. (دارایی = بدهی + سرمایه) هرچه این نسبت افزایش یابد سودآوری شرکت افزایش خواهد یافت مشروط بر اینکه نرخ بازده داراییها بیش از نرخ بهرهی بدهیها باشد. این نسبت توانایی شرکت درتحمل کاهش خالص داراییها براثر زیانهای وارده بدون به مخاطره افتادن منابع اعتبار دهندگان را نشان میدهد. عدد قابل قبول برای این نسبت بستگی به ثبات سودآوری در طول سالیان مختلف دارد هرچه ثبات سودآوری تاریخی بیشتر باشد اعتباردهندگان و سرمایهگذاران نسبتهای بالاتری را تحمل خواهند کرد.
حاشیه سود خالص
حاشیه سود خالص از تقسیم درآمد خالص (سود خالص) بر فروش خالص بدست می آید و این نسبت بیانگر این است که چند درصد از فروش را سود خالص تشکیل میدهد. ضعف این نسبت آنست که بسیاری از هزینهها همانند هزینه تامین مالی که در محاسبه سود خالص لحاظ شدهاند ارتباطی به فعالیت فروش نداشته ولی درنسبت ظاهرمیگردد. تغییرات این نسبت تحت تاثیر سه عامل حجم فروش، سیاست قیمت گذاری، و ساختار هزینه دارد. این نسبت هرچه بالاتر باشد بهتر است.
دوره وصول مطالبات
دوره وصول مطالبات بیانگر تعداد روزهایی است که طول میکشد شرکت مطالبات خود را وصول کند. هر چه این نسبت کوچکتر باشد بهتر است زیرا به این معناست که مطالبات شرکت سریعتر وصول میشود. البته کوچک بودن بیش از حد آن به معنای شرایط اعتباری سخت شرکت است که ممکن به ضرر شرکت تمام شود.
برای مشاهده این نسبتهای مالی مهم در نرمافزار حسابداری لاندا در بخش پیشخوان بر روی برگه نسبتهای مالی کلیک کنید