اگر بخواهیم یک تعریف کلی از دارایی ها و بدهی ها داشته باشیم: همه اموالی که در اختیار و متعلق به یک واحد تجاری است را دارایی می نامند و بدهی ها عبارتند از ادعای طلبکاران واحد تجاری نسبت به دارایی های یک واحد تجاری.

بدهی جاری به بدهی‌ای که موعد پرداختش یک سال یا کمتر باشد و از محل دارایی‌های جاری قابل پرداخت باشد، گفته می‌شود. از متداول‌ترین بدهی‌های جاری، اسناد پرداختنی و حساب‌های پرداختنی را می‌توان نام برد.

حسابها به ترتیبی که در صورتهای مالی انعکاس می‌یابند شــماره گذاری می‌شوند. یعنی ابتدا دارایی‌ها، ســپس بدهی‌ها و سرمایه و در نهایت درآمدها و هزینه‌ها آورده می‌شوند.

ماهیت بدهی‌های بلندمدت (به ویژه وام‌های دریافتی بلندمدت و اوراق مشارکت پرداختنی بلندمدت)، به گونه‌ای است که پیش از ایجاد به تصویب هیئت مدیره و سهام‌داران نیاز دارد. معمولا بدهی‌های بلندمدت به همراه خود، تعهدات و محدودیت‌هایی به دنبال دارند.

بدهیها تشکیل‌دهنده یکی از سه عنصر معادله اساسی حسابداری هستند. در حالی که سهم بدهیها در تأمین مالی داراییهای بسیاری از شرکتها، بیش از بخش حقوق صاحبان سرمایه است، بر اهمیت شناسایی، اندازه‌گیری و ثبت صحیح بدهی‌ها افزوده می‌شود.