نتیجه و خلاصۀ تمام عملیات حسابداری در پایان هر دوره مالی درقالب صورت‌های مالی اساسی ارائه میشود.

این استاندارد باید برای گزارشگری مالی رویدادهای بعد از تاریخ ترازنامه بکار گرفته شود.

برخی معتقدند برای این که حســابداران بتوانند اشــتباهات را سریعتر پیدا کنند، می توانند از چند تکنیک استفاده نمایند. در اینجا به دو نمونه از این تکنیک‌ها اشــاره می‌شــود.

حسابها به ترتیبی که در صورتهای مالی انعکاس می‌یابند شــماره گذاری می‌شوند. یعنی ابتدا دارایی‌ها، ســپس بدهی‌ها و سرمایه و در نهایت درآمدها و هزینه‌ها آورده می‌شوند.

این‌ استاندارد باید برای‌ حسابداری‌ درآمد عملیاتی‌ حاصل از معاملات‌ و رویدادهای‌ روبرو بکار گرفته‌ شود: فروش‌ کالا ارائـه‌ خدمات‌ استفاده‌ دیگران‌ از داراییهای‌ واحد تجاری‌ که‌ مولد سود تضمین‌ شده‌، درآمد حق امتیاز و سود سهام‌ است‌.

ملزم‌ کردن‌ واحدهای‌ تجاری‌ به‌ انعکاس‌ مشخص‌ و بارز برخی‌ عناصر عملکرد مالی‌ است‌ تا به‌ درک‌ استفاده‌کنندگان‌ صورتهای‌ مالی‌ از عملکرد مالی‌ واحد تجاری‌ طی‌ یک‌ دوره‌ کمک‌ کند و مبنایی‌ جهت‌ ارزیابی‌ عملکرد مالی‌ و جریانهای‌ نقدی‌ آتی‌ برای‌ آنها فراهم‌ آورد.

این استاندارد باید توسط کلیه واحدهای تجاری برای حسابداری ذخایر، بدهیهای احتمالی و داراییهای احتمالی، به استثنای موارد زیر، بکار رود: الف. قراردادهایی که به موجب آن هیچ یک از طرفین به تعهدات خود عمل نکرده‌اند یا هر دو طرف طبق قرارداد بخشی از تعهداتشان را متناسبا انجام داده اند، مگر در مواردی که قرارداد زیانبار باشد، و ب. آنچه که مشمول سایر استانداردهای حسابداری است.

ورود پول یا دارایی یا ایجاد طلب بابت ارائه خدمات یا فروش کالا را  "درآمد" می گویند.

برداشت به معنای آن است که صاحب یک مؤسسه برای مصارف شخصی پول یا مال دیگری را از دارایی های مؤسسۀ متعلق به خود بردارد یا مخارج شــخصی خود را از محل وجوه نقد مؤسســه پرداخت کند.

هدف این استاندارد تدوین الزاماتی برای ارائه اطلاعات درباره تغییرات تاریخی نقد و معادل‎های نقد برحسب فعالیتهای عملیاتی، سرمایه گذاری و تأمین مالی است